Dwa tysiące lat przed narodzeniem Sigmara w Świecie Warhammera istniało (i istnieje, ale ten fakt nie jest mi potrzebny) wielkie państwo znane jako Nehektara. W państwie tym wiara ludzi koncentrowała się na śmierci i życiu pozagrobowym - powstawało wiele wielkich grobowców ku czci władców, balsamowano zwłoki - robiono wszystko by, w mniemaniu mieszkańców Nehektary, przejść do wieczności w jak najlepszym stanie, zarówno duchowo, jak i fizycznie. Powstało zatem wiele tak zwanych Nekropolii, w których to zmarli mieli swój dom.

Władczyni Lamni, Królowa Neferata, dostała w swoje ręce kopię jednej z dziewięciu ksiąg Nagasha(Nagash - pierwszy i najpotężniejszy nekromanta). Zafascynowana mocą, jaką księga obiecywała, zaczęła praktykować przeklętą sztukę nekromancji. Różniła się ona jednak od większości nekromantów, takich jak Nagash, u których większość tkanek odchodziła od ciała wraz z biegiem czasu, Ona posiadła dzięki zakazanym sztuką wieczną młodość. Następnie zawarła pakt z samym Nagashem, otrzymała od niego magiczny eliksir wydestylowany z jego własnej krwi. Po wypiciu tegoż eliksiru jej ciało zaczęło się domagać się ludzkiej krwi, a jej serce przestało bić na wieki. Zebrała grupę jedenastu czempionów, którym podała porcję eliksiru. W Lamni narodziły się Najwyższe Wampiry - od nich powstały wszystkie inne, które żyją w Świecie Warhammera.

Każdy z dwunastu Najwyższych Wampirów tworzył kolejne, jednak istniał problem - każde kolejne pokolenie od Najwyższych było coraz słabsze. Wampiry terroryzowały ludność Lamni i obrażały starożytnych bogów Nehektary. Władca całej Nehektary - Alcadizzar Wielki bał się gniewu bogów, więc wypowiedział Lamni wojnę, by zakończyć ich krwawe rządy i ubłagać bogów, by się nie mścili. Wampiry broniły swojego kraju, lecz dzień za dniem zostały spychane dalej, w głąb swojego królestwa. Królewskie armie w końcu rozpoczęły oblężenie samego miasta - Lamni. Pomniejsze wampiry zostały w całości wymordowane, podczas obrony twierdzy. Podczas ucieczki wieczne życie straciło pięciu z Najwyższych Wampirów.

Gdy zbiegowie chcieli się przedostać na północ, spotkali po drodze Nagasha, który był bardzo zadowolony z tej rasy, jako efektu jego nekromanckiej sztuki. Uczynił ich swoimi dowódcami i wraz z Arkanem Czarnym jako przewodnikiem całej kampanii wojennej mieli oni przewodzić armią nieumarłych wystawioną przeciwko Nehektarze. Potęga Nagasha wraz z potęgą Najwyższych wampirów była ogromna. Armie nieumarłych trzymane w ryzach przez Nagasha, Arkhana i Najwyższych były praktycznie niezliczone. Z drugiej strony władcą potężnego państwa Nehertary był jeden z najgenialniejszych dowódców wszechczasów. Przez genialną kampanię wojskową Alcadizzar zmiażdżył olbrzymią armię i ścigał uciekające z jego państwa Wampiry. Najwyżsi przełamali zaklęcia Nagasha, dające im kontrolę nad nimi Nagashowi i rozdzieli się, ponieważ mieli dosyć bycia sługusami nekromanty. Nagash ukarał wampiry za porażkę zarówno, jak i za ucieczkę spod jego władzy przeklinając wampiry, by te płonęły w promieniach słońca.

Z pozostałej siódemki jeden udał się do Kitaju. Inny wywędrował aż na Pustkowia Chaosu. Ushoran Strzygoń założył własne królestwo na tak zwanych Złych Ziemiach, lekceważąc namowy pozostałej czwórki, odnosząc się do nich z pogardą. Pozostałe cztery wampiry zostały w Starym Świecie.
Ich dalsze losy zginęły w mrokach niepamięci. Jest jeszcze tylko kilka wydarzeń, w których wampiry zaznaczyły swoją obecność na tym świecie. Prawdopodobnie nocny tryb życia osłabił ich zapędy w panowaniu nad światem.

• Podczas gdy Nagash toczy wojnę z Imperium, za życia Sigmara wampiry nie pomagają mu wojnie. Sigmar roztrzaskuje czaszkę Nagasha swoim młotem - Ghal Marazem. Nagash przeklina wampiry - odtąd znacznie bardziej niż wiernych innych bogów, którzy mają w sobie prawdziwą wiarę boją się one wiernych wierzących w Sigmara..
• W roku osiemset siedemdziesiątym szóstym wojownicy z Norski, podczas podróży do Lustrii zdobywają statek kupiecki z Imperium i nieświadomie biorą na pokład ciało wampira Luthora Harkona. Gdy statek dociera do Lustrii, cała załoga jest już albo zniewolona albo przemieniona w ożywieńców. Luthor rozpoczyna budowę swojego imperium w południowej Lustrii. Miejsce to zyskuje złą sławę i zostaje nazwane Wybrzeżem Wampirów.
• W roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym siódmym Vlad von Carstein zostaje pierwszym Hrabią wampirem Sylvanii i poślubia hrabinę Isabellę von Drak. Przez następne dwa wieki pozostałe rodziny arystokracji zostają zarażone przekleństwem wampiryzmu.